استئوفیت مرکزی استابولوم: الگو‌ها و اهمیت آن در آرتروپلاستی هیپ

پیش‌زمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحی‌ها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که می‌تواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیت‌ها در حفره استابولوم بود.مواد و روش‌ها: این بررسی در دو مرحله انجام شد: ۲۷۶ بیمار با علایم بالینی و پرتونگاری ساییدگی مفصل هیپ و بدون سابقه شکستگی یا عمل جراحی خاص روی لگن، مورد مطالعه قرار گرفتند. از تمامی بیماران پرتونگاری و سی‌تی‌اسکن انجام شد و تغییرات سی‌تی‌اسکن استابولوم طبقه‌بندی شدند. در مرحله بعد، در ۵۷ بیمار که تحت عمل جراحی تعویض مفصل قرار گرفته بودند، وضعیت استئوفیت‌های مرکزی استابولوم با مشاهده عینی طبقه‌بندی شد و تقسیم‌بندی مرحله اول با یافته‌های پرتونگاری منطبق گردید.یافته‌ها: براساس یافته‌های پرتونگاری، سی‌تی‌اسکن و تطابق با مشاهده عینی، استئوفیت‌های مرکزی استابولوم به چهار نوع تقسیم شدند: نوع  I: نمای ظاهری استابولوم طبیعی و عمق لبه کف «فوویا» (fovea) معادل ۵ میلی‌متر بود؛ در نوع IIa  اسکلروز اطراف «فوویا» دیده شد؛ در نوع IIb اسکلروز بیشتر شد و مانند چتر روی «فوویا» را پوشاند؛ در نوع IIc سقف ایجاد شده روی «فوویا» توسط استئوفیت‌ها تقریباً به هم رسیدند؛ و در نوع III: استئوفیت‌ها سقف کاملی روی «فوویا» تشکیل دادند و آن را ‌پوشاندند.نتیجه‌گیری: مطالعه و طبقه‌بندی استئوفیت‌های کف استابولوم قبل از جراحی و با کمک سی‌تی‌اسکن می‌تواند در قراردادن صحیح‌تر کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ موثر باشد.